Eine Plattform für die Wissenschaft: Bauingenieurwesen, Architektur und Urbanistik
Eine Plattform für die Wissenschaft: Bauingenieurwesen, Architektur und Urbanistik
روندیابی ضریب تشت تبخیر و پیش‌نگری مقدار تبخیر از تشت تحت سناریوهای واداشت تابشی در چند ایستگاه منتخب ایران
تبخیر از تشت یکی از مولفههای مهم در مدیریت منابع آب و برآوردهای نیاز آبی گیاهان میباشد. این مطالعه با دو هدف بررسی روند تغییرات زمانی ضریب تشت (Epan/ETo) در دوره پایه (2018-1993)با استفاده از آزمون‌های ناپارامتری و ارائه چشمانداز تغییرات آتی مقادیر تبخیر از تشت حاصل از مدل PenPan با استفاده از برونداد مدل اقلیمی CNRM-C5 تحت سناریوهای تغییراقلیم RCP4.5 و RCP8.5 انجام شد. در بخش نخست، روند ماهانه مقادیر ضریب تشت با دو آزمون من کندال و تخمین گر شیب سن در دوره گرم سال (بهار و تابستان) بررسی شد. نتایج آزمون من-کندال در دوره پایه نشان‌دهنده روند کاهشی تبخیر از تشت در ایستگاههای اهواز، مشهد، بوشهر و روند افزایشی در ایستگاه کرمان است که در این میان، بالاترین شیب کاهشی بر اساس روش شیب تخمین‌گر سن مربوط به ایستگاه بوشهر میباشد. در بخش دوم جهت پیش نگری کمی مقادیر تبخیر از تشت مدل تجربی PenPan با استفاده از برونداد مدل اقلیمی درسه دوره آینده 2049-2020، 2079-2050 و 2100-2080 استفاده شد. نتایج مویدافزایشی در تبخیر از تشت در ایستگاه کرمان و کاهش در ایستگاههای اهواز، بوشهر و مشهد میباشد. انتظار میرود متوسط تغییرات تبخیر از تشت برای دوره آینده نزدیک، میانی و دور نسبت به دوره پایه به ترتیب 7/4 درصد برابر با 4/53 میلی‌متر، 2/6 درصد برابر با 82 میلی‌متر و 8/8 درصد برابر با 112 میلی‌متر، کاهش یابد. نتایج آزمون من-کندال در دوره پایه نشان داد، ایستگاههای مورد مطالعه به جز ایستگاه یزد روند کاهشی معناداری را در ضریب تشت تبخیر تجربه کرده‌اند. در این میان، ایستگاه یزد کمترین ضریب معناداری (در سطح 99%) را دارد که مقدار آن برابر با 9/1- میلی‌متر میباشد.علیرغم افزایش پیش نگری شده در دمای ایستگاههای مشهد، بوشهر و اهواز، چشم انداز تبخیر از تشت کاهشی است، که این پدیده تناقض تبخیر، می تواند مطابق تحقیقات پیشین، بر اساس کاهش تابش ورودی توجیه شود.
روندیابی ضریب تشت تبخیر و پیش‌نگری مقدار تبخیر از تشت تحت سناریوهای واداشت تابشی در چند ایستگاه منتخب ایران
تبخیر از تشت یکی از مولفههای مهم در مدیریت منابع آب و برآوردهای نیاز آبی گیاهان میباشد. این مطالعه با دو هدف بررسی روند تغییرات زمانی ضریب تشت (Epan/ETo) در دوره پایه (2018-1993)با استفاده از آزمون‌های ناپارامتری و ارائه چشمانداز تغییرات آتی مقادیر تبخیر از تشت حاصل از مدل PenPan با استفاده از برونداد مدل اقلیمی CNRM-C5 تحت سناریوهای تغییراقلیم RCP4.5 و RCP8.5 انجام شد. در بخش نخست، روند ماهانه مقادیر ضریب تشت با دو آزمون من کندال و تخمین گر شیب سن در دوره گرم سال (بهار و تابستان) بررسی شد. نتایج آزمون من-کندال در دوره پایه نشان‌دهنده روند کاهشی تبخیر از تشت در ایستگاههای اهواز، مشهد، بوشهر و روند افزایشی در ایستگاه کرمان است که در این میان، بالاترین شیب کاهشی بر اساس روش شیب تخمین‌گر سن مربوط به ایستگاه بوشهر میباشد. در بخش دوم جهت پیش نگری کمی مقادیر تبخیر از تشت مدل تجربی PenPan با استفاده از برونداد مدل اقلیمی درسه دوره آینده 2049-2020، 2079-2050 و 2100-2080 استفاده شد. نتایج مویدافزایشی در تبخیر از تشت در ایستگاه کرمان و کاهش در ایستگاههای اهواز، بوشهر و مشهد میباشد. انتظار میرود متوسط تغییرات تبخیر از تشت برای دوره آینده نزدیک، میانی و دور نسبت به دوره پایه به ترتیب 7/4 درصد برابر با 4/53 میلی‌متر، 2/6 درصد برابر با 82 میلی‌متر و 8/8 درصد برابر با 112 میلی‌متر، کاهش یابد. نتایج آزمون من-کندال در دوره پایه نشان داد، ایستگاههای مورد مطالعه به جز ایستگاه یزد روند کاهشی معناداری را در ضریب تشت تبخیر تجربه کرده‌اند. در این میان، ایستگاه یزد کمترین ضریب معناداری (در سطح 99%) را دارد که مقدار آن برابر با 9/1- میلی‌متر میباشد.علیرغم افزایش پیش نگری شده در دمای ایستگاههای مشهد، بوشهر و اهواز، چشم انداز تبخیر از تشت کاهشی است، که این پدیده تناقض تبخیر، می تواند مطابق تحقیقات پیشین، بر اساس کاهش تابش ورودی توجیه شود.
روندیابی ضریب تشت تبخیر و پیش‌نگری مقدار تبخیر از تشت تحت سناریوهای واداشت تابشی در چند ایستگاه منتخب ایران
آرزو گلجامجو (Autor:in) / نوذر قهرمان (Autor:in) / بهرام بختیاری (Autor:in)
2023
Aufsatz (Zeitschrift)
Elektronische Ressource
Unbekannt
Metadata by DOAJ is licensed under CC BY-SA 1.0
مدلسازی تأثیر مواد تغییر فاز دهنده بر دما و میزان تبخیر آب حوضچه‌های تبخیری
| DOAJ | 2024
مدلسازی و پیش بینی تبخیر- تعرق گیاه مرجع با سری زمانی (مطالعه موردی: استان کرمانشاه)
DOAJ | 2014