A platform for research: civil engineering, architecture and urbanism
A platform for research: civil engineering, architecture and urbanism
بررسی نقش نابرابری بین گروهی در نابرابری کل به روش حداکثر نابرابری: مطالعه موردی مناطق شهری و روستایی ایران
در مطالعاتی که از روشهای مرسوم (نظیر شاخص تایل) برای تجزیه نابرابری بر حسب مناطق شهری و روستایی استفاده می‌گردد، معمولاً نابرابری بین مناطق سهم پایینی از نابرابری کل را به خود اختصاص میدهد و در نتیجه محققان توجه کمتری به لزوم طراحی سیاست‌های مناسب به منظور کاهش این بخش از نابرابری می‌نمایند. پژوهش حاضر تلاش نموده است تا با بهره‌گیری از رویکرد حداکثر نابرابری ممکن، تصویر واقعی‌تری از نقش نابرابری بین مناطق شهری و روستایی در ایجاد و تشدید نابرابری در ایران را ارائه نماید. برای این منظور از داده‌های طرح درآمد- هزینه خانوارِ مرکز آمار برای سالهای 1382، 1386، 1390 و 1394 استفاده شده است. همان طور که انتظار می‌ر‌فت نتایج روش مرسوم تجزیه نابرابری (شاخص تایل) نشان میدهد که نابرابری بین مناطق شهری و روستایی به طور متوسط فقط حدود 11 درصد از کل نابرابری را تشکیل میدهد. این موضوع در حالی است که نتایج روش حداکثر نابرابری نشان میدهد که نابرابری بین مناطق نقش پررنگ‌تری در نابرابری کل ایفا می‌کند. به طور مشخص نتایج این روش بیانگر آن است نقش نابرابری بین مناطق در تشدید نابرابری کل حدود دو برابر رقمی است که بر اساس روشهای مرسوم بدست می‌آید. دلالت سیاستی نتایج بدست آمده پژوهش حاضر آن است که در سیاست‌هایی که به‌منظور کاهش نابرابری در کشور طراحی می‌گردد لازم است توجه بیشتری به اهمیت و نقش نابرابری بین مناطق شهری و روستایی در تشدید نابرابری شود. به طور کلی نتایج نشان میدهد که نابرابری بعد از اجرای هدفمندی یارانه‌ها کاهش یافته است.
بررسی نقش نابرابری بین گروهی در نابرابری کل به روش حداکثر نابرابری: مطالعه موردی مناطق شهری و روستایی ایران
در مطالعاتی که از روشهای مرسوم (نظیر شاخص تایل) برای تجزیه نابرابری بر حسب مناطق شهری و روستایی استفاده می‌گردد، معمولاً نابرابری بین مناطق سهم پایینی از نابرابری کل را به خود اختصاص میدهد و در نتیجه محققان توجه کمتری به لزوم طراحی سیاست‌های مناسب به منظور کاهش این بخش از نابرابری می‌نمایند. پژوهش حاضر تلاش نموده است تا با بهره‌گیری از رویکرد حداکثر نابرابری ممکن، تصویر واقعی‌تری از نقش نابرابری بین مناطق شهری و روستایی در ایجاد و تشدید نابرابری در ایران را ارائه نماید. برای این منظور از داده‌های طرح درآمد- هزینه خانوارِ مرکز آمار برای سالهای 1382، 1386، 1390 و 1394 استفاده شده است. همان طور که انتظار می‌ر‌فت نتایج روش مرسوم تجزیه نابرابری (شاخص تایل) نشان میدهد که نابرابری بین مناطق شهری و روستایی به طور متوسط فقط حدود 11 درصد از کل نابرابری را تشکیل میدهد. این موضوع در حالی است که نتایج روش حداکثر نابرابری نشان میدهد که نابرابری بین مناطق نقش پررنگ‌تری در نابرابری کل ایفا می‌کند. به طور مشخص نتایج این روش بیانگر آن است نقش نابرابری بین مناطق در تشدید نابرابری کل حدود دو برابر رقمی است که بر اساس روشهای مرسوم بدست می‌آید. دلالت سیاستی نتایج بدست آمده پژوهش حاضر آن است که در سیاست‌هایی که به‌منظور کاهش نابرابری در کشور طراحی می‌گردد لازم است توجه بیشتری به اهمیت و نقش نابرابری بین مناطق شهری و روستایی در تشدید نابرابری شود. به طور کلی نتایج نشان میدهد که نابرابری بعد از اجرای هدفمندی یارانه‌ها کاهش یافته است.
بررسی نقش نابرابری بین گروهی در نابرابری کل به روش حداکثر نابرابری: مطالعه موردی مناطق شهری و روستایی ایران
احمد محمدی (author) / روناک شریعتی (author)
2018
Article (Journal)
Electronic Resource
Unknown
Metadata by DOAJ is licensed under CC BY-SA 1.0
توسعه بانکی، ساختار اجتماعی، اقتصادی و نابرابری درآمدی (مطالعه موردی استان‌های ایران )
| DOAJ | 2021
تأثیر حقوق مالکیت فکری بر نابرابری درآمد در کشورهای درحال‌توسعه و توسعه‌یافته منتخب
| DOAJ | 2015