A platform for research: civil engineering, architecture and urbanism
A platform for research: civil engineering, architecture and urbanism
Problemy rewitalizacji małych miast na przykładzie Międzyrzecza
W artykule zaprezentowano metodę rewitalizacji Starego Miasta wraz z zamkiem i zespołem folwarcznym w Międzyrzeczu, zastosowaną w projekcie dyplomowym, wykonanym w 2016 roku na Uniwersytecie Zielonogórskim, w Katedrze Architektury i Urbanistyki [1]. Projekt ten został wyróżniony w międzynarodowym konkursie konserwatorskim im. Prof. Jana Zachwatowicza, organizowanym dorocznie przez PKN ICOMOS, a także zdobył nagrodę w Konkursie o Nagrodę Ministra Infrastruktury [2]. Metoda rewitalizacji polegała na przywróceniu generalnych cech przestrzennej struktury średniowiecznego miasta, przy dopuszczalnej różnorodności elementów drugoplanowych kompozycji. Pojęcie różnorodności odnosi się tu zarówno do obiektów objętych ochroną konserwatorską, jak też do nowoprojektowanych o nowoczesnej formie, harmonizującej z otoczeniem, a także rekonstruowanych. Wschodnia pierzeja rynku jak i duża część pierzei południowej, uległy zniszczeniu na skutek II wojny światowej i nigdy nie zostały odbudowane, a ich miejsce oraz sąsiadujących kwartałów zabudowy wypełniła zieleń. Większość mieszkańców, szczególnie młodych, akceptuje taki stan. Projekt stanowi przykład kompleksowego opracowania konserwatorskiego od skali urbanistycznej do architektonicznej, Wykonane studium historyczno-urbanistyczne oraz staranne analizy stanu istniejącego, w różnych aspektach pozwoliły skonstruować wytyczne konserwatorskie, które dały podstawę do projektu rewitalizacji historycznego miasta. W ramach rewitalizacji, m.in. uzupełniono strukturę miejską o brakujące kwartały zabudowy, przywrócono Rynkowi jego rangę i historyczne proporcje, zaprojektowano nową posadzkę w Rynku, ożywiono nową funkcją zabudowania folwarczne oraz zaprojektowano park krajobrazowy na sąsiadującym zdegradowanym terenie.
Problemy rewitalizacji małych miast na przykładzie Międzyrzecza
W artykule zaprezentowano metodę rewitalizacji Starego Miasta wraz z zamkiem i zespołem folwarcznym w Międzyrzeczu, zastosowaną w projekcie dyplomowym, wykonanym w 2016 roku na Uniwersytecie Zielonogórskim, w Katedrze Architektury i Urbanistyki [1]. Projekt ten został wyróżniony w międzynarodowym konkursie konserwatorskim im. Prof. Jana Zachwatowicza, organizowanym dorocznie przez PKN ICOMOS, a także zdobył nagrodę w Konkursie o Nagrodę Ministra Infrastruktury [2]. Metoda rewitalizacji polegała na przywróceniu generalnych cech przestrzennej struktury średniowiecznego miasta, przy dopuszczalnej różnorodności elementów drugoplanowych kompozycji. Pojęcie różnorodności odnosi się tu zarówno do obiektów objętych ochroną konserwatorską, jak też do nowoprojektowanych o nowoczesnej formie, harmonizującej z otoczeniem, a także rekonstruowanych. Wschodnia pierzeja rynku jak i duża część pierzei południowej, uległy zniszczeniu na skutek II wojny światowej i nigdy nie zostały odbudowane, a ich miejsce oraz sąsiadujących kwartałów zabudowy wypełniła zieleń. Większość mieszkańców, szczególnie młodych, akceptuje taki stan. Projekt stanowi przykład kompleksowego opracowania konserwatorskiego od skali urbanistycznej do architektonicznej, Wykonane studium historyczno-urbanistyczne oraz staranne analizy stanu istniejącego, w różnych aspektach pozwoliły skonstruować wytyczne konserwatorskie, które dały podstawę do projektu rewitalizacji historycznego miasta. W ramach rewitalizacji, m.in. uzupełniono strukturę miejską o brakujące kwartały zabudowy, przywrócono Rynkowi jego rangę i historyczne proporcje, zaprojektowano nową posadzkę w Rynku, ożywiono nową funkcją zabudowania folwarczne oraz zaprojektowano park krajobrazowy na sąsiadującym zdegradowanym terenie.
Problemy rewitalizacji małych miast na przykładzie Międzyrzecza
Wanda Kononowicz (author) / Ilona Pisera (author)
2018
Article (Journal)
Electronic Resource
Unknown
Metadata by DOAJ is licensed under CC BY-SA 1.0