A platform for research: civil engineering, architecture and urbanism
A platform for research: civil engineering, architecture and urbanism
طراحی مرکز محله با رویکرد ارتقاء سبک زندگی ساکنان (نمونه موردی: مرکز محله شهر نو قندهار)
از عناصر تشکیل‌دهنده فضاهای شهری، محلات شهری می‌باشند که یکی از عناصر مشترک شهر بوده، بی‌تردید روابط متقابل ما با دیگران نقش مهمی در اولویت‌هایمان در سکونت‌گاه دارد و محیط شناخته‌شده باید بتواند نیازهای مربوط به این روابط را پاسخ گوید. از سوی دیگر می‌دانیم که فضاها، نقش اجتماعی خاصی را بر ساکنان خود تحمیل می‌کنند و برخی الگوها و معیارهای رفتاری را تقویت و برخی دیگر را تضعیف می‌کنند و درنهایت جهت و ابعاد جدیدی به رفتارهای ساکنان خود می‌بخشد. عطف به این مفاهیم و با نظری به معماری گذشته درمی‌یابیم که در آن معماری، این نیازها نیاز به تعاملات اجتماعی و ارتباط با همنوعان، حفظ حریم، در جای خود به‌خوبی پاسخ می‌گرفتند، به‌گونه‌ای که تأمین، تعریف و شفافیت مناسب قلمروهای خصوصی و عمومی، همراه با افزایش تعاملات اجتماعی مدنظر قرار داشتند. روش تحقیق در این پژوهش از نوع تحلیلی کاربردی بوده که با استفاده از روش گردآوری اطلاعات به شیوه میدانی و کتابخانه‌ای و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها انجام گرفت. درروش میدانی با استفاده از روش برداشت و تکمیل پرسشنامه اطلاعات گردآوری‌شده. حجم نمونه جامعه موردمطالعه (محله شهر نو قندهار) ۱۰۰ نمونه به دست آمد، داده‌های گردآوری‌شده در نرم‌افزارSPSS پیاده شده و با استفاده از آزمون آماری و نسبت و فریدمن تجزیه‌وتحلیل داده‌ها و آزمون فرضیات صورت گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می‌دهد که متغیرهای تعاملات اجتماعی، عامل روانی – اجتماعی و ساختار کالبدی فضایی در ارتقاء سطح تعاملات اجتماعی و کیفیت طراحی مرکز محله رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد.
طراحی مرکز محله با رویکرد ارتقاء سبک زندگی ساکنان (نمونه موردی: مرکز محله شهر نو قندهار)
از عناصر تشکیل‌دهنده فضاهای شهری، محلات شهری می‌باشند که یکی از عناصر مشترک شهر بوده، بی‌تردید روابط متقابل ما با دیگران نقش مهمی در اولویت‌هایمان در سکونت‌گاه دارد و محیط شناخته‌شده باید بتواند نیازهای مربوط به این روابط را پاسخ گوید. از سوی دیگر می‌دانیم که فضاها، نقش اجتماعی خاصی را بر ساکنان خود تحمیل می‌کنند و برخی الگوها و معیارهای رفتاری را تقویت و برخی دیگر را تضعیف می‌کنند و درنهایت جهت و ابعاد جدیدی به رفتارهای ساکنان خود می‌بخشد. عطف به این مفاهیم و با نظری به معماری گذشته درمی‌یابیم که در آن معماری، این نیازها نیاز به تعاملات اجتماعی و ارتباط با همنوعان، حفظ حریم، در جای خود به‌خوبی پاسخ می‌گرفتند، به‌گونه‌ای که تأمین، تعریف و شفافیت مناسب قلمروهای خصوصی و عمومی، همراه با افزایش تعاملات اجتماعی مدنظر قرار داشتند. روش تحقیق در این پژوهش از نوع تحلیلی کاربردی بوده که با استفاده از روش گردآوری اطلاعات به شیوه میدانی و کتابخانه‌ای و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها انجام گرفت. درروش میدانی با استفاده از روش برداشت و تکمیل پرسشنامه اطلاعات گردآوری‌شده. حجم نمونه جامعه موردمطالعه (محله شهر نو قندهار) ۱۰۰ نمونه به دست آمد، داده‌های گردآوری‌شده در نرم‌افزارSPSS پیاده شده و با استفاده از آزمون آماری و نسبت و فریدمن تجزیه‌وتحلیل داده‌ها و آزمون فرضیات صورت گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می‌دهد که متغیرهای تعاملات اجتماعی، عامل روانی – اجتماعی و ساختار کالبدی فضایی در ارتقاء سطح تعاملات اجتماعی و کیفیت طراحی مرکز محله رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد.
طراحی مرکز محله با رویکرد ارتقاء سبک زندگی ساکنان (نمونه موردی: مرکز محله شهر نو قندهار)
Abdul Rahman Arghistani (author)
2021
Article (Journal)
Electronic Resource
Unknown
Metadata by DOAJ is licensed under CC BY-SA 1.0
| DOAJ | 2022
بررسی دلبستگی به مکان در میان کودکان (نمونه موردی: محله بازارچه قصردشت شیراز)
| DOAJ | 2017