A platform for research: civil engineering, architecture and urbanism
A platform for research: civil engineering, architecture and urbanism
Autorka za punkt wyjścia przyjmuje symboliczne traktowanie architektury chińskiej, którą w tej właśnie funkcji najczęściej przedstawiało kino. Idea odgrodzenia od wieków patronowała budownictwu, wyrażając potrzebę zamknięcia się przed tym, co obce, a tym samym niepożądane, zbędne, niebezpieczne. Miasto, osiedle, pałac, dom dzięki murom zachowywały poczucie bezpieczeństwa, utwierdzały własną, swojską tożsamość przeciw wszelkiej obcości. Przedmiotem analizy są trzy filmy, w których z reguły pozytywne konotacje wiązane z pojęciem domu ulegają odwróceniu, prowadząc do metaforyzacji wykraczającej poza to, co wiąże się z domem jako takim – budowlą zamieszkiwaną przez rodzinę. Są to następujące dzieła: Zawieście czerwone latarnie (1991) Zhanga Yimou, Kusicielski księżyc (1996) Chena Kaige i Wiosna w małym miasteczku (2002) Tiana Zhuangzhuanga. W każdym z nich dom, pojmowany jako miejsce zamknięte, jest światem, z którego nie potrafią się wydostać uwięzieni w nim bohaterowie. „Miejsce zamknięte” funkcjonuje w tych trzech filmach odmiennie, niemniej w każdym zamknięcie jest wyrokiem, od którego nie ma odwołania. Domy ukazane w tych filmach to m.in. budowla, którą Chen Zuoqian przeznaczył swoim konkubinom, pałac zamieszkany przez cały klan rodziny Pang, dom rodzinny Dai, ale to także domy-pułapki, domy-więzienia, domy-ruiny, metaforyczne oznaczenia Chin zamkniętych przed światem. W każdym z tych filmów twórcy przedstawiają pewien indywidualny przypadek, ale dom i rodzina są tu mikrokosmosem odzwierciedlającym makrokosmos z jego relacjami aparat władzy − społeczeństwo − państwo.
Autorka za punkt wyjścia przyjmuje symboliczne traktowanie architektury chińskiej, którą w tej właśnie funkcji najczęściej przedstawiało kino. Idea odgrodzenia od wieków patronowała budownictwu, wyrażając potrzebę zamknięcia się przed tym, co obce, a tym samym niepożądane, zbędne, niebezpieczne. Miasto, osiedle, pałac, dom dzięki murom zachowywały poczucie bezpieczeństwa, utwierdzały własną, swojską tożsamość przeciw wszelkiej obcości. Przedmiotem analizy są trzy filmy, w których z reguły pozytywne konotacje wiązane z pojęciem domu ulegają odwróceniu, prowadząc do metaforyzacji wykraczającej poza to, co wiąże się z domem jako takim – budowlą zamieszkiwaną przez rodzinę. Są to następujące dzieła: Zawieście czerwone latarnie (1991) Zhanga Yimou, Kusicielski księżyc (1996) Chena Kaige i Wiosna w małym miasteczku (2002) Tiana Zhuangzhuanga. W każdym z nich dom, pojmowany jako miejsce zamknięte, jest światem, z którego nie potrafią się wydostać uwięzieni w nim bohaterowie. „Miejsce zamknięte” funkcjonuje w tych trzech filmach odmiennie, niemniej w każdym zamknięcie jest wyrokiem, od którego nie ma odwołania. Domy ukazane w tych filmach to m.in. budowla, którą Chen Zuoqian przeznaczył swoim konkubinom, pałac zamieszkany przez cały klan rodziny Pang, dom rodzinny Dai, ale to także domy-pułapki, domy-więzienia, domy-ruiny, metaforyczne oznaczenia Chin zamkniętych przed światem. W każdym z tych filmów twórcy przedstawiają pewien indywidualny przypadek, ale dom i rodzina są tu mikrokosmosem odzwierciedlającym makrokosmos z jego relacjami aparat władzy − społeczeństwo − państwo.
Tajemnice i pułapki chińskiego domu
Alicja Helman (author)
2012
Article (Journal)
Electronic Resource
Unknown
Metadata by DOAJ is licensed under CC BY-SA 1.0
99 domů / Ján Stempel ; 4: 66 domů rekonstrukce
| TIBKAT | 2023
TIBKAT | 2006
| TIBKAT | 2016
Růžena Žertová : architektka domů i věcí
| TIBKAT | 2016